Psikiyatrist E. Kübler-Ross'a göre ölüm süreci belirli evrelerden geçmektedir. Kübler-Ross 1969 yılında ölümcül hasta olan 2000'den fazla hastayla yaptığı görüşmelere dayanarak ölme sürecinin beş evresinin olduğunu saptamıştır. Kübler-Ross eğer ölüm aniden olmamışsa( trafik kazası, kalp krizi, silahla öldürülme vb. ) ve ölmekte olan kişi neler olup bittiğinin farkındaysa ölme süreci beş evreden geçmektedir demiştir.

- REDDETME: Birinci evrede kişi ölümün yakın olduğunu inkâr eder. Bu evrede kişi ölümü kendisine hiç yakıştıramaz "hayır bu doğru olamaz, ben ölemem, bunda mutlaka bir yanlışlık vardır" biçiminde düşünerek ölümü kendisinden uzaklaştırmaya çalışır. Kişinin öleceğini duyduğunda ilk verdiği tepki ölümü inkâr etmek olmaktadır. Aslında kişi ölümün bu dünyada var olduğunu bilmekte ancak kendisinin öleceğini kabul etmemektedir. Birçok hasta bu haberi ilk aldığında mutlaka tetkiklerde bir yanlışlık vardır diye düşünerek daha olumlu sonuçlar alabilmek için başka doktorlara giderler. Ancak gidilen her doktordan ve yapılan her tetkikten aynı sonuçlar alınınca kişi ölüm sürecinin ikinci evresine geçer.

- ÖFKE: İkinci evre kişinin öfke duyduğu evredir. Kişi burada bazı şeyleri sorgulamakta neden ben, neden Ayşe değil, Fatma değil, Mehmet değil de ben ölümle karşılaşmak zorundayım vb. soruların cevabını aramaktadır. Kişi bu evrede ölümün varlığını kabul etmekte ancak kendisinin öleceğinden dolayı büyük bir öfke duymaktadır. Ölecek kişinin yakınları hastanın bu öfkesini anlamakta çok zorlanırlar. Çünkü henüz kendileri ölümle karşı karşıya durmuyorlardır. Kişi öfkesini, belli sorgulamalardan ve düşünmelerden sonra bastırabilir ve ölüm sürecinin üçüncü evresine geçer.

- UZLAŞMA( PAZARLIK ) : Kişi bu evrede bazı pazarlıklar yaparak uzlaşma yolu arar. Pazarlığı Allah'la doktorla veya başkalarıyla yaparak ölümü ertelemeye ve biraz daha fazla yaşamaya çalışır. Allah'a dua ederek, başka tedavi yolları arayarak ömrünü uzatmaya çalışır. Kişi bütün bu çabaların ardından artık ölümle uzlaşmıştır. Yani çabalarının karşılığında belki biraz ölümü erteleyebilse de sonucun değişmediğini anlamıştır. Ölümle uzlaşma sağlandıktan sonra kişi dördüncü evreye geçer.

- DEPRESYON: Bu evrede kişi artık ölüm gerçeğini inkâr etmekten vazgeçmiştir. Öleceğini inkâr etmekten vazgeçen kişi büyük bir ruhsal çöküntü içine girecek ve sevdiği her şeyi, herkesi bırakma sürecine yaşayacaktır. Bu evre öfkenin yerini depresyona bıraktığı evredir. Kişideki depresyon had safhada ise bazı müdahaleler gerekebilmektedir. Depresyon evresinin bitmesiyle kişi kabul evresine geçer.

- KABUL ETME: Bu evre artık son noktadır. Kişi hazin sonunu derin derin düşünmektedir. Ölümden kaçışın olmadığını, her canlının bir gün mutlaka ölümü tadacağını bilmekte ve bunu kabul etmektedir. Kişi bu gerçekle yaşamayı doğru bulur ve artık ölüme hazırdır. Ancak bir insanın ne kadar ölüme hazır olduğu asla kesin bilinemez. Kişi ne kadar ben ölüme artık hazırım dese de son ana kadar içinde ki umut devam edecek ve bir mucize bekleyecektir.