Bu korku hemen hemen her çocukta vardır. Özellikle anneden ayrı kalma korkusu olarak kendini gösterir. Çocukların kendi başlarına hayatlarını sürdüremeyecekleri, birinin kendileriyle ilgilenmesin ihtiyaç duydukları düşünüldüğünde, bu korku çok doğal ve faydalıdır. Bu korku sayesinde çocuk annesinden uzaklaşmaz ve başına kötü işler gelmez.

Bebekler dünyaya geldikten sonra ilk 6-7 ay içerisinde kendileri ile kimin ilgilendiğinin farkında olmazlar. Ayrılma korkusu ilk 6 aydan sonra oluşur. Bebeklik döneminde anneden ayrılık 1 hafta süreyi geçmemelidir. 3 yaşındaki çocuklarda, anneden ayrılık 1-2 hafta olabilir. 4-5 yaşındaki çocuklarda ise 1-2 ay süre olabilir. Bu süreler çocuklarda ayrılma korkusu oluşturmaz. Fakat bu sürelerden daha uzun ayrılıklar, ayrılma korkusuna sebebiyet verir.

Ayrılma korkusu bebeklerde 28. haftadan sonra hissedilir. 28. haftadan sonra anneden ayrı kalan bebekler sürekli ağlar, yemek yemezler, uyumazlar. Bununla beraber ayrılma korkusu en yoğun 2-3 yaşlarında hissedilir. Bu yaşlardaki çocuklar anne babalarına, eşyalarına, oyuncaklarına bağlıdır. Etraflarındaki kişi ve nesneleri sahiplenirler ve sürekli yanlarında görmek isterler.

1-2 yaşlarında annesinden ayrı kalan çocuklar, eğer annelerinin geri geleceklerini öğrenirlerse korkuları yavaş yavaş azalır. 3 yaşındaki bir çocuk ise annesinin hangi gün geleceğini biliyorsa, korkmaz. 3-4 yaşındaki çocuklar anaokuluna başladıklarında çok korkarlar. Ama anneleri verdikleri sözü zamanında tutar ve geleceklerini söyledikleri saatte gelirlerse çocukların korkuları azalır. Sözlerini tutmayan annelerin çocukları ise korkarlar. 5-6 yaşındaki çocuklar okula başladıklarında, ilk günler yoğun bir şekilde ayrılma korkusu yaşarlar. Bu korkularının altında annelerine duydukları güvensizlik yatmaktadır. Ayrılma korkusu okulun ilk günlerinden sonra da devam ediyorsa, çocukların ebeveynleri ile ilgili ciddi endişeleri var demektir. Bununla birlikte anne babanın çocuklarına fazla korumacı yaklaşımları da bu korkunun devam etmesine yol açmaktadır.

Ayrılma korkusu olan çocuğa nasıl davranılmalı?

Bu korkunun giderilmesinde en önemli etken tutarlı ve dürüst olmanızdır. Çocuğunuza söz verdiğiniz saatte orada olmalısınız. Çocuğunuzun yanında olmadığınız zamanlarda mutlaka onun durumunu öğrenin, olumsuz bir durumla karşılaştıysa onu arayın.

Çocuğun bakıcıya bırakılması gereken durumlarda, bakıcı, anne ve çocuk beraber vakit geçirmelidir. Çocuk bakıcıya alıştıktan sonra annenin gitmesi problem oluşturmayacaktır.

Eğer çocuğunuzun hastaneye yatması gerekiyorsa çocuğunuzun yanından asla ayrılmayın ve sakin kalarak onu teselli edin. Sizin panik olmanız çocuğa olumsuz yansıyacaktır. Okula gitmekten korkan çocuklara ise anlayışla davranılmalı. Ve okula gitmesinin anneyi mutlu edeceği çocuğa hissettirilmelidir. Okul sonrası ise mutlaka söz verilen saatte anne orada olmalıdır.