Ebeveynlerin çocukların başarılarını gözardı etmeleri, bu korkunun oluşmasına neden olur. Çocuklar için başarı demek, anne babanın takdirini kazanmak demektir. Anne babası tarafından takdir edilen çocuğun kendine güveni artar. Okul başarısı iyi olan bir çocuğa ebeveynleri bu başarısından dolayı herhangi bir ilgi ve övgüde bulunmazlarsa, çocukta başarısızlık korkusu oluşur.

Başarısızlık duygusu çocuğu gittikçe pasifleştirir.  Özgüvenini zedeler. Her çocuk gelişim döneminde bir şeyleri başarma gayreti içindedir. Ebeveynler tutarlı davranış sergileyerek çocuğu gelişimine uygun yönlendirmelidir. Çocuğun her başarısı abartılı bir biçimde takdir edilmemelidir. Bu çocuğa yarardan çok zarar verir. Bununla beraber çocuğun elde ettiği başarılara umursamaz, sanki normal bir şeymiş gibi davranmakta doğru değildir.

Ebeveynler, çocuklarından onların kapasitesine göre başarı beklemelidir. Çocuklarını çok iyi tanıyarak onların kapasitesi hakkında bilgi sahibi olmalılar. Eğer anne baba çocuğun kapasitesinin üzerinde bir beklenti içine girerse, çocukta başarısızlık korkusu oluşur. Çocuk, anne babasının isteğini yerine getirmek için çabalar.

Bu durum da başarısızlık korkusunu tetikler.

Başarısızlık korkusu olan çocuğa nasıl davranılmalı?

İlk olarak bir ebeveyn çocuğunu iyi tanımalı. Çocuğu kendi durumu içinde değerlendirmeli. Bir başka çocukla kıyaslamamalı. Ebeveyn kendi isteğine göre bir beklenti içine girmemeli. Çocuk başarılı olduğu zaman aşırı övgü gösterisinde bulunmamalı. Çocuğun elinde olmayan olaylardan kaynaklı bir başarısızlık varsa, bu çocuğa mal edilmemeli.