Son okumuş olduğum Henri Arvon'un anarşizm kitabında anarşizmi o kadar detaylandırmıştı ki anlamakta çok zorlandım. Biz anarşizmi her türlü otoriteyi reddeden, geleneksel siyaset karşıtı olarak biliyorduk.

Henri Arvon ise anarşizme biraz daha sosyolojik boyutlarla bakmayı yeğlemiş olup anarşizmin temelinin Yunan felsefesine ve Stoacılara kadar dayandığını öne sürmektedir. Felsefi temelleri ile Fransız rasyonalist bireyciliği ve tarihsel olayları bağlantılandırarak sistemin eksenini ortaya çıkarıyor.

Arvon Anarşizmi sınıflandırırken bireyci anarşizm, kolektivist anarşizm ve yeşil anarşizme daha fazla değinmiştir. Birazda bunlardan bahsetmek istiyorum.  Bireyci anarşizm; bireyin çıkarlarının herhangi bir devlet organı tarafından engellenmemesi gerektiğine inanmaktadır. Bireyci anarşizmin tanınmış en büyük savunucusu Max Stirner'dir. Stirner 'Ego ve Mülkiyet' adlı eseriyle bireyci anarşizmin fikir babası olmuştur. Stirner'a göre bireyin toplum üyelerine karşı hiçbir sorumluluğu yoktur.

Kolektivist anarşizm ise mülkiyetin kollekyalliği üzerine düşünce üretmişler ve üretim araçlarının özel mülkiyetine karşı olduklarını belirtmişlerdir. Dünyada işçi hareketlerinde etkili olduğu söylenebilir.  Yeşil anarşizm ise endüstri öncesi toplumu hatta tarım öncesi toplumu canlandırmaya çalışan ütopyadan öte geçememiştir.  Kısaca anarşizm insanları bütünleştirici bir hareket olarak ele alınmakta ve bireyin özgürlüğünü kısıtlayan her ideolojiye, kuruma ve organa başkaldırı ürünüdür.