Boşanmadan sonraki ilk 1, 5 yıllık süreçte eşler ve çocuklarda ileri derecede karmaşık psikolojik sorunlar görülmektedir. Çocuklar topluma uyum sağlamada zorlanıyor, okulda başarısız oluyorlar, saldırgan ve söz dinlemeyen bir kişi haline geliyorlar.

Çocuk yaşının küçüklüğü oranında boşanmadan daha fazla etkileniyor. Özellikle boşanmayı algılayabilen 6-8 yaşındaki çocuklar ebeveynlerinden birine kızgınlık, diğerine de saldırganlık duyuyorlar. 9-12 yaşındaki çocuklar ise boşanmadan biraz daha az etkileniyor. Boşanmaya anne babalarının gözüyle bakabiliyorlar.

Boşanmadan dolayı kendilerini sorumlu hissetmiyorlar. Fakat ebeveynlerinden birine karşı bağlılık duyarken, diğerine karşı karışık duygular içerisinde oluyorlar. Bu yüzden anne babadan birini seçmekte zorlanıyorlar. Bu çocuklar diğer ailelerin çocuklarına nazaran daha çekingen, dikkatsiz, bağımlı, kavgacı oluyorlar.

Ergenlik dönemindeki çocuklar ise boşanmaya birçok bakış açısı ile bakabiliyorlar. Bazı ergen çocuklar boşanmanın yasını tutarken bazıları duygusal desteğe ihtiyaç duyabiliyor. Bazıları boşanmanın sorumluluğundan kaçarken, bazıları da ailede önemli bir sorumluluk aldığı için mutlu oluyor.

Eğer ebeveynler, çocuk 2 yaşına girmeden önce boşandılarsa çocuk ergenlikte herhangi bir sorun yaşamıyor. Ebeveynler, çocuk 3-5 yaşlarında iken boşandılarsa çocuklar ergenlik döneminde saldırganlık ve okulda başarısızlık sorunları yaşıyor.

Çocukları 6-12 yaşlarında iken boşanan çiftlerin çocukları ise ergenlikte okulu reddediyorlar. Kız çocukları kadın kimliklerini aşırı derecede ön plana çıkarıyor. Bu çocuklarda suçluluk oranı daha yüksek oluyor.

Boşanmadan sonra anne babasıyla nöbetleşe kalan çocuklar, anne babadan herhangi biriyle kalan çocuklardan daha az problemli oluyor. Anne babadan tamamen ayrı yaşayan çocuklara gerekli ilgi, sevgi gösterildiğinde, düzenli ziyaret edildiklerinde daha az problem yaşıyorlar.