Hayatta kalmak ancak kalbin düzenli çalışmasıyla olanaklıdır. Bu düzeni, kalbin doğal pili sayılan "sino-artrail düğüm" adlı odak gerçekleştirir. Bu odaktan çıkan elektriksel uyarılar özel dokulardan geçerek bütün kalbe yayılır. Bu sisteme kalpte "uyarı ileti sistemi" adı verilir.

Kalp pili kimlerde gerekli olur?

Kalbin çalışmasını düzenleyen sistem bazen bozulur. Bu durum iskemik kalp hastalıklarında, kalbi besleyen koroner damarlarda damar sertliğinde, daralma ya da tıkanma durumunda görülür. Kalp krizi de iletim sisteminde bozukluk yaratarak pil takılmasını gerektirebilir. Kalp genellikle zamanlama yeteneğini yeniden kazanabildiğinden, piller çoğunlukla geçicidir. Koşullar normale döndüğü zaman pil çıkarılır.

İleti sistemi tam olarak bozulmuş olan hastalar içinse sürekli kalp pili takmak kaçınılmazdır. Bu tip bozuklukların nedeni çoğunlukla saptanamaz; sistem sanki yıpranmış gibi olur. Bozukluklar daha çok yaşlılarda görülür. Pil takılan hastaların çoğu 65 yaşın üzerindedir.

Elektriksel uyarılar düzgün iletilmediği zaman nabız yavaşlar. Bu duruma "kalp bloku" ya da "aritmi" adı verilir. Hastaların bir bölümünde bayılma ve bilinç yitimi görülür. Bazen de kalp bütünüyle durur ve acil tedavi yapılmazsa hasta ölebilir. Bazı hastalarda ise nabız sürekli yavaşlar. Hasta dinlenme sırasında bir şikayeti olmamasına karşılık, hareket ettiği zaman soluksuz kalır ve aşırı yorulur. Bu yüzden hareketleri büyük ölçüde kısıtlanır.

Kalp pili nasıl çalışır?

Birçok kalp pili (pace-maker) tipi vardır; ama hepsinin çalışması aynı temel ilkeye dayanır. Pil iki parçadan oluşur. Bunlardan biri olan elektronik bölüm, kalbin başlıca pompaları olan karıncıkları çalıştırmak için uygun şiddet ve aralıklarla elektriksel uyarılar üretir. Bu uyarılar kalbe bir tel aracılığıyla iletilir. Telin ucu karıncıkların içine gömülür. Uyarılar yeterince güçlü, tel ile karıncık arasındaki elektriksel bağlantı iyi ise, her uyarı kalbin bir kez kasılmasını sağlar.

Vuruşlar arasındaki zaman aralığını ayarlama amacıyla bir başka uyarı üretici de kalbe aynı tel üstünden değişik uyarılar gönderir. Böylece aygıt kalbin ne zaman çalıştığını "anlar" ve bir sonraki çalıştırma uyarısının kalp yeniden kasılmaya hazır olduğu anda yayılmasını sağlar. Kalp uzmanları pilin çalışma hızını ayarlarken, neredeyse hep bu sistemden yararlanırlar.

Pil belirli bir ritme, sözgelimi dakikada 60 vuruş yaptıracak biçimde çalışacak gibi ayarlanır. Böylece kalp kendiliğinden çalışmazsa, pil, saniyede bir uyarı oluşturur. Eğer kalp kendiliğinden çalışırsa pil, yeni uyarıyı oluşturmadan önce bir saniye bekler.

Pilin yerleştirilmesi:

Kalp pilleri iki çeşittir. Birincisi olan geçici sistemde tel, özel bir iğne yardımıyla, genellikle omuzlardaki büyük toplardamarlardan birinin içinden geçirilerek sağ kulakçığa sokulur; triküspid kapağından (sağ karıncık ile sağ kulakçık arasındadır) geçirilir ve karıncığın ucunda kalp kasına dayanır. Telin doğru yerleştirilmesi için işlem röntgen eksanında izlenir. Uç, dokuya tutunduktan sonra kolay kolay yerinden ayrılmaz. Öteki uç ise bedenin dışında bulunan pile bağlanır.

Kalıcı sistemde ise yerleştirme işlemi aynı ilkeye dayanır; ama tel pile bağlanıp elektriksel bağlantının yeterli olduğu görülünce pil derialtında açılan özel bir keseye yerleştirilir. Boyutlarının bir kibrit kutusu kadar olmasına karşılık pil, 10 yıl, hatta bazen daha da uzun dayanır.

Kalp pili birçok hastayı ölümden kurtarmış yineleyen bayılmalar gibi günlük yaşamı kısıtlayıcı şikayetleri ortadan kaldırmıştır. Yaşlı hastalarda pil öylesine olumlu sonuç verir ki, aşağı yukarı her zaman bu çare yeğlenir. 90 yaşın üstündeki hastalarda pil, ölümü geciktirmekten çok, rahatsızlık veren belirtileri ortadan kaldırmak amacıyla kullanılır.