Dillerin çok geniş konuşulma çeşitliliği vardır. Yüzlerce sesli ve sessiz harfin yanı sıra, sesler tonlara da ayrılabilir. Ton, bir sözcüğü diğerinden ayırmada önemli rol oynayan, ses perdesindeki yükselmeler ve alçalmalardır.

Dünya üzerindeki dillerin yaklaşıl %70'i tonlamalıdır, yani konuşulan sözcüklerin ses perdesi arasındaki farklar yalnızca telaffuzunda değil, sözcüğün anlamında da fark yaratır. Dünyadaki insanların en azından üçte biri tonlamalı bir dil konuşur. Afrika, Orta Amerika ve Asya dillerinin çoğu tonlamalıdır. Söylenen sözcüğün tonu ya da perdesi, Çin'deki en yaygın dil olan Mandarin Çincesinde, sözcüğün telaffuzu açısından çok önemlidir.

Mandarinin dört farklı tonu vardır: düz, alçalan, yükselen, alçalan ve sonra yükselen. Bu tonlamalar birbirinin aynı olan heceler arasında anlam farkı yaratmak için kullanılır. Tonlamaya bağlı olarak ba, ‘'kökünden sökmek'', ‘'sekiz'', ‘'tutmak'' ya da bir çiftçilik aleti olan ‘'tırmık'' anlamına gelebilir.

Güney Çin ve Hong Hong'un birinci dili olan kantonca ise altı tonlama kullanır. Hatta bazı Çin lehçelerinin dokuza kadar tonlama kullandığı bilinmektedir. Tonlamasız dillerden olan İngilizce'de ise tonlama bir tutum göstermek ya da düz bir cümleyi soruya çevirmek için kullanılır ancak tonlama tek başına sözcüklerin anlamını değiştirmez. Oysa Madarin dilinde "ma" hecesinde yapılacak yanlış bir tonlama, kişinin annesine at demesine yol açabilir.