Yaşlı, şişman ve fazla miktarda tatlı idrar çıkaran hastaları etkileyen bir sendromdan söz eden Hindu hekimler, Obezitenin Tip-2 diyabet için önemli bir risk faktörü olduğunu belirtmişlerdir.

Obezite, Tip2 diyabet için önemli bir risk faktörü olup, Tip-2 diyabetiklerin %90'ı obez'dir. Tip-2 diyabete daha çok kilolu kişilerde daha sık rastlandığı görülmüştür.

Hastalığın gelişme riskinin, BKİ ya da "İdeal vücut ağırlığının", yüzdesi olarak ölçülen yağ kitlesindeki artışa paralel olarak arttığı doğrulanmıştır. Diyabet gelişme riski BKİ'si 35kg/m2 ve üzerinde olanlarda, BKİ'si 23kg/m2'nin altında olanlara göre 80 kat artmaktadır.

Obez insanlarda insülin direnci diyabet ile birlikte artmaktadır. Yağ kitlesi arttıkça, insülin direncininde artmasına neden olan hormonlar ve diğer faktörler yağ hücrelerinden salgılanır. Bu faktörler, karaciğer ve kas dokusunda da insülin duyarlılığını azaltır. Obezlerde yağ dokusunun artışıyla birlikte leptin denilen ve yağ dokusunun salınan hormonda da artış olduğu ve insülin direncine benzer şekilde, leptin direnci denilebilecek bir direncin oluştuğu gözlenmiştir. Obezite, ülkemizde ve dünyada diyabetin uzun süreli başarılı tedavisinde engel olmaya devam etmektedir. Kilo kaybeden obezler'de diyebetin de düzeldiği görülmüştür.

Kan basıncı artışı ile ilişkisi

Obezite ile kan basıncı yüksekliği ( hipertansiyon) arasındaki ilişki belirgindir. Hipertansiyona sebep olan riskli hastalıklardan biri de obezitedir. Her 5 kg'lık artışta, yaklaşık olarak kan basıncında 5mmHg artışa neden olmaktadır. Vücut ağırlığında 5-10 kg'lık artış, hipertansiyon riskinde 1, 7 kat artış yaratırken; 25 kg'lık bir artış, , 2 katlık bir artışa neden olmaktadır.

Yaşlılara göre, genç obeziteler de hipertansiyon, yaşlılara göre daha belirgindir. Kan basıncının yükselmesinde, karın tipinin yağlanması ve insülin direncinin de katkısı vardır. Kaybedilen her 1 kg karşılığında, kan basıncında yaklaşık olarak 1mmHg'lık düşme gözlenmektedir.