Ünlü Alman Besteci Carl Orff ve dansçı Gunild Keetman tarafından müzik eğitimi temel alınarak geliştirilmiş olan Orf öğretim tekniği; müzik, dans, drama, konuşma, hareket temelleri üzerine kurulmuş bir yöntemdir. Bu açıdan bakıldığında Orf yöntemi için sadece müzik eğitimi veren bir yapıdır demek eksik olacaktır.

Daha çok 2 ile 6 yaş grubu çocuklarda müzik öğretimi için kullanılan teknik, aslında bir ders değil oyun biçiminde öğretime dayanmaktadır.  Orf yönteminde ilk kullanılan çalgılar standart olmayan yani çocukların keşfettikleri çalgılardır. İçi boş şişeler, tahta parçaları, kurumuş tomurcuklar vb gibi pek çok çalgı bunlara örnektir.

Bu çalgılarda üretilen sesler zaman içerisinde başlangıcı ve sonu olan küçük formlardaki ezgilere dönüşür. Daha sonraki aşamalarda orf çalgıları ile bu ezgiler gruplama biçimi ile düzenli ve daha uzun soluklu ezgilere dönüşür.  Orf tekniğinde temel konumda olan hareketin sesin ve formun araştırılması, biçimi önemli bir süreçtir. Burada hareket ve ses formun açıklanması için temel durumdadır.

Genel itibari ile orf tekniği, çocuğun müziği okuyup yazabilen bireyler yetiştirilmesini sağlar. Bunun yanı sıra etrafı ile uyumunu, birlikte iş yapma duygusunu, doğaçlama yeteneğini ve en önemlisi yaratıcılığını geliştiren bir tekniktir.

Orf yönteminde;  çelik üçgen, ritm çubukları, zil, timpani, gong, ksilofon, metalofon, bango, marakas, kastanet, tef, glockenspieller ve farklı boyutlarda bulunan davullar en çok kullanılan çalgılar arasındadır.