Tövbe, farkında olarak veya olmayarak, açık veya gizli işlenmiş günahlardan, hatalardan pişman olmak, onları bir daha yapmamak için niyet etmek ve tekrar aynı hatalara düşmemek için çaba göstermektir. Tövbe yalnızca söylemekle olmaz. İnsan tövbe ettiği şeyi bir daha yapmamak için gayret etmelidir. Yani Allah'a itaat etme konusunda kendisini kontrol etmelidir.

Tövbe, kabul edenin yalnızca Allah olduğunun bilincine varmaktır. Bu maksatla tövbe Allah ile kul arasında hiçbir aracının olmadığının işaretidir. Tövbe etme imkanı olmasaydı insan yaptığı hataların altından kalkamaz, vicdan azabından kurtulamazdı. Tövbe, bir ayna görevi görerek kendimizle yüzleşmemizi sağlar. Tövbe, manevi dünyamızdaki yaralarımıza en şifalı ilaçtır. Tövbe, günah kirlerini yıkayıp ruhumuzu temizleyen bir sudur.

Tövbe etmek için sadece hata yapmış olmak gerekmez. İnsan her zaman tövbe edebilir. Bu, insana huzur vereceği gibi Allah'ın da hoşnutluğunu kazandıracak bir davranış olacaktır. Kalp, yaratılıştan tertemiz bir aynaya benzer. Bazı hatalar nedeniyle temizliğini kaybeden bu ayna tövbe ederek sık sık parlatılmalıdır. Peygamberimiz (s. a. v) bile kendisinin günde yüz kere tövbe ettiğini belirtmiştir. Böylece ümmetine tövbe etmenin önemini anlatmaktadır.

Kişi işlediği günahlardan gerçekten pişman olup bunları bir daha yapmamak için kesin karar vermelidir. Yani tövbede en önemli şart samimiyettir. İnsan tövbe ederek hayatında bazı şeyleri değiştirebilir. Bu değişim kişinin düşüncesinde, duygularında, amaçlarında ve sonucunda da davranışlarında meydana gelir.

Tövbe etme imkanı, Allah'ın kullarına en büyük hediyelerindendir.