Karabük ilinin en büyük ilçesi ve Karabük merkez ilçesine 8 km. mesafede bulunmaktadır. İlçe adını sadece bu bölgede yetişen Safran bitkisinden almaktadır. Bulunduğu coğrafi konumu nedeniyle birçok medeniyetin merkezi olmuştur.

Eski çağlarda bu bölgeye "Paflagonya" denilmekteydi. Safranbolu’nun Türklerin himayesine girmesi ise 1196 yılında, Muhiddin Mesut Şah tarafından, Selçuklular döneminde gerçekleşmiştir. İlçede bulunan tarihi evler Osmanlı mimarisinin en belirgin örneklerini yansıtmaktadır. Osmanlıdan günümüze kadar doğal yapısını korumayı başarabilen, Safranbolu bu özelliği sayesinde bölgenin turizm merkez üstü olarak öne çıkmaktadır. Bu doğal yapısının korunması ve yansıtmış olduğu Osmanlı mimarisi sayesinde, 17 Aralık 1994 yılında Dünya Kültür Mirası Listesine girmeyi başarmıştır.

Zamanla ticaret merkezi konumuna gelen Safranbolu; İstanbul ile Sinop arasındaki Kervan yolu üzerinde bulunduğundan konaklama merkezi olarak ta ön plana çıkmıştır. Bu sayede ekonomik olarak yüksek ferah düzeyine ulaşmıştır. Çevresinde sahip olduğu verimli topraklar sayesinde tarıma da elverişli olan Safranbolu günümüzde tarımdan daha çok turizm gelirleri sayesinde ayakta durmaktadır. Özellikle Osmanlı İmparatorluğu döneminde kent merkezine önemli eserler yaptırılmıştır ve bu eserlerin pek çoğu günümüze kadar gelmiştir. Tarihten bugüne kadar hasar görmüş durumda da olsalar ulaşan bu evler bölgenin tarihi hakkında bizlere bilgi vermektedirler. Gelişmelerden ve yenilenen mimari yapıdan etkilenmediği için günümüzde de değerini ve güzelliğini koruyan Safranbolu evlerinin mimarisinde göz alıcı süslemeler kullanılmıştır.

Safranbolu’dan günümüze kadar varlığını sürdüren ve en çok ziyaretçi akınına uğrayan yerlerden birkaç tanesini sayacak olursak, Cinci Hanı, Güneş Saati, Namazgâh, Yemencilik Müzesi, Asmazlar Konağı, Kaymakamlar Müze Evi, El Yazması Basma Eserler Müzesi geçmişten günümüze kadar varlığını sürdüren Safranbolu’daki göz alıcı eserlerden bazılarıdır.

Safranbolu evleri yapılış itibari ile kalabalık aile yapısına hitap ettiğinden dolayı geniş yapıya sahip olarak inşa edilmiştirler. Yapılar inşa edilirken beş cepheli mimari diye adlandırılan yapıda inşa edilmiştirler. Çok zengin iç döşemeleri ile göz alıcı motifler ve ahşap işçiliğinin en narin örnekleri görenleri kendine hayran bırakmaktadır. Ahşap işçiliğinin yanı sıra taş işçiliğinden de eşsiz örnekler bulunmaktadır. Evleri inşa edilirken, gün ışığından faydalanabilmek için her odaya birden fazla pencere konulmuştur.

Evler 2 veya 3 katlı olarak planlanmış ve geniş aile yapısı düşünülerek 6 ve 8 odalı olarak inşa edilmiştirler. Safranbolu evlerinde ki bir başka dikkat çekici ayrıntıda; eve gelen yabancı erkekler kapı üzerindeki tokmakla, yabancı bayanlar kapı bileziğiyle, ev halkından biri gelirse mandalla kapı çalınmaktaydı.