Dünyada fosil yakıtlar her geçen gün tükenmekte ve içindeki yüksek karbondioksit'in atmosfere salınımıyla birlikte, dünyamızı da tüketmekte. Özellikle gün geçtikçe artan araç sayısını göz önüne aldığımızda tükenen kaynaklar için bir çözüm bulmamız hayati önem taşımakta.  Melez arabaların, yani hem elektrik hem benzinle çalışan araçların çoğaltılması önemli bir adım olarak görünüyor. Bu araçlardaki başlıca sorun; kullanılan şarjın uzun ömürlü olmamasıydı ki, burada mühendisler önemli mesafeler kat ettiler. Ancak yanı başımızda çok daha büyük bir enerji kaynağı var ve süresi sonsuz. Öyle bir enerji kaynağı düşünün ki bir yılda dünyaya aktardığı enerji, dünyadaki tüm kömür rezervlerinin enerjisinden 150 kat daha fazla. Evet, güneşten bahsediyorum.

Güneşle çalışan otomobillerde, motoru çalıştıracak elektrik enerjisini sonsuz kaynak olan güneşten alıyor. Güneş enerjisi ile çalışan ilk otomobil , 1982 Avustralyalı "Hans Tholstrup" tarafından yapıldı. Tholstrup bu araçla 4500 km yol yapmıştı. Geçen yıllar içinde bu teknolojide büyük gelişmeler meydana geldi. Özellikle fotovolvaik pillerin teknolojisinde ki ilerleme bu pillerden alınan verimliliğin artması umut verici oldu. Paneller sayesinde emilen güneş enerjisi piler tarafından elektrik enerjisine çevrilebilen bir ısı yaratıyor. Enerji arabadaki aküde toplanıyor. Bu aküler saatte 129 km ulaşabilen arabaları çalıştırabilecek hafiflikte ve donanımda.

Ancak bu enerjiyi makro düzeyde kullanmak çok zor. Bu enerjiden maksimum düzeyde faydalanmak için güneşlenme gün süresinin uzun olduğu yerler gerekiyor. Güneş kuşağı içinde bulunan ülkeler bu açıdan şanslı. Ama güneşlenme süresinin az olduğu Almanya veya İngiltere gibi ülkelerde uygulama zor görünüyor. Ülkemizde bu konuda en verimli bölgeler Güneydoğu Anadolu Bölgesi ve Akdeniz. Ancak Karadeniz bölgesi bu yönden elverişli değil.

Fakat mikro düzeyde bile düşünülse, bu enerjinin uygun bölgelerde kullanılması en azından fosil yakıtların ömrünü uzatmada ve daha az hava kirliliğini yaratmada uygun bir model olabilir.